ولادت محمد(ص) خود «شب قدر هستي» بوده و هست و خواهد بود، چرا که
آن مبارک ترين مولود خلقت، پس از ۴۰ سال زندگي در نهايت امانت،
صداقت، يگانه باوري و طي مناجات بسیار با خالق بي همتاي هستي
که اوج آن، مناجات عارفانه اش با خدا در غار حرا بود از سوي رب العالمين به
رسالت مبعوث شد تا مردم را از جهالت برهاند، و خداي ارحم الراحمين را،
آن يگانه قادر متعال را به خلق بشناساند.
محمد امین(ص) ، آن چنان نزد آفريدگار عزت و حرمت داشت که
جبرئيل، امين وحي، هر گاه به حضور حضرتش
مي رسيد پيش از هر چيز «سلام حق» را بر پيامبر رحمت ابلاغ مي کرد.
حضرت باري تعالي به «انگشتريِ عالم خلقت»، «نگيني» هديه کرد که
تلالؤ وجود مبارکش هر روز در جهان بيشتر مي شود.
...اي کاش همه مسلمان ها بهره اي هر چند اندک از ملکات نفساني و
مکرمات اخلاقي و سيره خاتم پيامبران داشته باشیم و
امت اسلام، همان شود که اميد و آرزوي حضرت محمد مصطفي(ص) بود. (امت واحده)
انشاءالله
(بر گرفته از نوشته ی روز نامه خراسان)